Na een mooi afscheid van de vrijwilligers van het hospice, is het tijd om naar huis te gaan.
2 vrouwen van de uitvaartverzorging rijden jou voorzichtig naar buiten waarna wij als familie volgen. En dan wordt het mij teveel.. Ik hoor en voel al het verdriet van de familie en van mijzelf.
Ik heb mij de hele nacht sterk kunnen houden, maar op het moment dat ik mama de lijkwagen ingetild zie worden, breek ik volledig. ‘Mama is nu echt weg’ hoe verder wij in het proces komen van afscheid nemen, hoe harder de werkelijkheid aankomt..
We stappen in de auto’s en sluiten ons achter mama aan. We gaan naar huis..
Na een rit van 30 minuten komen wij aan bij het huis van opa en oma. Mama ligt achterin de woonkamer met een mooie witte schermhek.
Eenmaal toen ik mama zag liggen, voelde ik de drang om mijn belofte na te komen. Samen met de uitvaardverzorgers heb ik mama haar haren netjes in model gebracht en lichte make-up aangebracht.
Na een lange nacht en dag, was ik gesloopt door alle emoties en alles wat er in 1 nacht gebeurd is.
De volgende dag kwam ik samen met mijn vriend weer naar mama toe. Mama en ik hadden elke zondag een optutdag. Ik zorgde ervoor dat mama haar nagels er altijd mooi uitzagen. Het liefst de meest velle kleuren die er waren vond mama het mooiste.
Ik zag dat mama haar nagellak er niet meer mooi opzat waarop ik besloot om mama haar nagels opnieuw te lakken samen met oma. Felroze, één van mama haar lievelings kleuren.
“Zo mama, nu lig jij er weer mooi bij”
Elke dag was het spannend om bij mama te kijken.. maar hoe vaker ik langskwam, begon ik eraan te wennen, hoe vreemd dit misschien ook klinkt..
Dan kwam ik binnen bij opa en oma waarop ik als eerste naar mama toe liep om hallo te zeggen…
“Hee mama, je ligt er nog prachtig bij, ik kom weer even op bezoek”…
Waarop ik 10 minuten later voor in de kamer zit bij opa en oma met een kopje thee en wat lekkers. Dan hadden wij het over mama, maar ook over andere dingen. Ook al weet ik dat mama achter in de woonkamer ligt, had ik het gevoel alsof mama er echt bij was..
Elke dag wanneer ik binnenkwam, langs mama liep en naar huis ging, praatte ik tegen mama. Ook al was mama er fisiek niet meer, zolang ik naar mama toe kon gaan en kon zien, was mama er nog voor mij.
Tot 6 januari 2020…